پژوهش حاضر بر روی اثر شوک حرارتی در رشد و درصد زیستایی دودمان سلولی GH3/B6 انجام شده است. این دودمان سلولی مشتق از سلولهای توموری هیپوفیز قدامی موش صحرایی می باشد که خصوصیت ویژه آنها ترشح هورمون پرولاکتین است. از آنجاییکه این سلولها بعنوان ابزاری در نورواندوکرینولوژی می باشند٬ مطالعات بیشتر در زمینه تغییرات ترشحی آنها تحت شرایط مختلف صورت گرفته است. افزایش دما در شرایط کنترل شده منجر به مشاهده تغییراتی در مورفولوژی این سلولها می گردد. این تغییرات بمدت زمانیکه سلول در معرض شوک حرارتی قرار گرفته و نیز مقدار شوک بستگی دارد، طوریکه سلولها دمای 41 درجه سانتی گراد (حرارت ملایم) را بخوبی تحمل کرده و در دماهای بالاتر (حرارت شدید) تغییراتی در میزان چسبندگی، شکل سلولی و درصد زیستایی قابل مشاهده است.

روتاویروس شایع ترین عامل اسهال شدید و مرگ و میر در نوزادان و کودکان سراسر دنیا می باشد. این ویروس دارای کپسید سه لایه ای است که داخلی ترین لایه کپسید آن را پروتئین VP2 تشکیل می دهد. این کپسید سه لایه ای ژنوم ویروس متشکل از 11 قطعهRNA  دو رشته ای را در بر می گیرد. در رابطه با استفاده از پروتئینهای کپسیدی لایه های بیرونی و میانی این ویروس بعنوان واکسن گزارشات نسبتا زیادی موجود می باشد. هدف از این مطالعه، استفاده احتمالی از ژن VP2 بعنوان یک واکسنDNA  می باشد. در این تحقیق، بیان ژنVP2  یک روتاویروس گاوی تحت پروموتر CMV در سلولهای اپیتلیال ششی انسان (A549) مورد ارزیابی قرار گرفت. ژن روتاویروسی مذکور ابتدا در پلاسمیدpcDNA3  کلون شد و سپس با روش تراریختی توسط حامل دندروزوم به سلولهای اپیتلیال ششی انسان انتقال یافت و جهت تایید تشکیل ذرات زیرویروسی از میکروسکپ الکترونی عبوری استفاده شد. آنالیز وسترن بلات، بیان این ژن را در سلولهای مذکور، 48تا 72 ساعت پس از تراریختی نشان داد، که با مشاهده تشکیل ذرات شبه هسته مرکزی(Core Like Particles (CLP) (CLPs)  توسط میکروسکوپ الکترونی مورد تایید قرار گرفت. بطور کلی می توان گفت که سلولهای یوکاریوتی مذکور می توانند بعنوان یک میزبان مناسب برای بیان ژن VP2 عمل کنند؛ چون این سلولها هم پروتئین مورد نظر را بدرستی بیان کرده اند و هم پروتئینهای مذکور در آنها به درستی سرهم(Assembly)  شده است.

زمینه: کلاسترین گلیکوپروتئینی است که در شرایط نامساعد زیستی در سلول بیان شده و با جلوگیری از مرگ سلولی سبب بقای آن می شود. مطالعه ها افزایش بیان این پروتئین در سرطان پروستات را اثبات کرده اند. داروهای آنتی سنس RNA به بخش ویژه ای از mRNA ژن مورد نظر متصل می شوند و از ترجمه آن به پروتئین هدف جلوگیری می کنند. هدف: مطالعه به منظور تعیین هم افزایی اثر اولیگوی آنتی سنس RNA ژن کلاسترین با داروی دستاکسل در دو دودمان سلولی سرطان پروستات انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1392 در پژوهشکده زیست فناوری سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران انجام شد. اولیگوی آنتی سنس RNA ژن کلاسترین به صورت فسفروتیوایت با مقادیر 25، 50، 100، 200 و 500 نانومولار به دو دودمان سلولی غیر وابسته به آندروژن PC3 و وابسته به آندروژن LNCaP منتقل شد. سپس سلول ها با غلظت 100 نانو مولار از داروی دستاکسل تیمار شدند و اثر اولیگوی منتقل شده با، یا بدون داروی مذکور با انجام آزمون MTT اندازه گیری شد. یافته ها: اولیگوی آنتی سنس سبب القای مرگ سلولی در هر دو رده سلولی PC3 و LNCaP شد. بین این اولیگو و داروی شیمیایی دستاکسل اثر هم افزایی در القای مرگ سلول های سرطان پروستات دیده شد. نتیجه گیری: با وجود تفاوت عملکرد، بین اثر سمیت سلولی اولیگوی آنتی سنس RNA ژن کلاسترین و داروی دستاکسل در سلول های PC3 و LNCaP اثر هم افزایی وجود دارد.

سرطان تخمدان به دلیل سیر بدون علامت، تشخیص دیرهنگام و عود، بالاترین میزان مرگ و میر را در بین سرطان ها دارد. اولین رویکرد درمانی برای سرطان تخمدان، شیمی درمانی می باشد. اما به علت عوارض جانبی زیاد، پاسخ به آن گذرا و گشت پذیر می باشد. بنابراین توسعه ی رویکردهای درمانی جدید برای این بیماری بسیار اهمیت دارد. مطالعات قبلی نشان دادندکه عصاره گیاه شیرپنیر خواص ضد سرطانی و کاهش دهنده تکثیر سلول ها را دارد. در این مطالعه تأثیر عصاره برگ گیاه شیر پنیرGalium verum  , بر رفتار تکثیری و القای آپپتوز در سلول های سرطان تخمدان ردهA2780 بررسی شد. سلول ها در شرایط آزمایشگاهی رشد و تکثیر داده شدند. سپس با غلظت&lrm, های(6. 2 , -12. 5 , -25 - 50 mM) از عصاره گیاه شیرپنیر به مدت 24، 48 و 72 ساعت تیمار شدند. درصد زنده مانی سلول ها توسط روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات میزان بیان ژن&lrm, های SORT1 و BIM در شرایط تیمار و کنترل توسط تکنیک کمی Real-Time PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج ما نشان داد، غلظت 25mM از عصاره موجب کاهش 50 درصدی زنده مانی سلول های رده سلولی سرطان تخمدان A2780 شد، درحالیکه بر درصد زنده مانی سلول های فیبروبلاست تغییر معناداری ایجاد نکرد. همچنین عصاره گیاه شیرپنیذ موجب افزایش دوبرابری بیان ژن آپپتوزی BIM در سلول های سرطانی نسبت به سلول های کنترل شد. بیان ژن SORT1 در سلول های سرطانی تحت تیمار با عصاره گیاهی به میزان 4 برابر نسبت به حالت کنترل افزایش یافت. بنابراین از نتایج مشاهده شده می توان به نقش احتمالی عصاره گیاه شیرپنیر در کنترل رشد سلول های سرطان تخمدان و القای آپپتوز در آن ها پی برد.  ,

سابقه و هدف: از زهر زنبور عسل (BV) در طب سنتی برای درمان بیماری هایی مانند ورم مفاصل و بیماری های پوستی استفاده می شود.BV حاوی ملیتین، فسفولیپاز A2، آپامین و دیگر مواد فعال بیولوژیک است. با توجه به ترکیبات BV، هدف این تحقیق بررسی اثرات آن بر القاء تمایز رده سلولی K562 به سمت دودمان دودمان اریتروئیدی است.روش بررسی: در این تحقیق تجربی، میزان سمیت زهر BV با سنجش MTT اندازه گیری شد. نوع مرگ سلولی به وسیله ارزیابی بیان ژن Annexin-V با فلوسیتومتری تعیین و اثر BV بر القاء تمایزرده سلولی K562 به سمت دودمان اریتروئید با رنگ آمیزی بنزیدین سنجیده شد. توانایی زهر زنبور عسل بر مهار کلونی زایی با سنجش کلونی و تغییرات مورفولوژی این رده سلولی درپی تیمار با زهر زنبور عسل با رنگ آمیزی رایت – گیمسا ارزیابی شد.یافته ها: نتایج حاصل از تست  MTTنشان داد BV درغلظت 5.5-6mg/ml در 24 ساعت و غلظت های 3.5-4.5mg/ml در 48 ساعت منجر به مرگ 50 درصد سلول ها می شود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از تست بنزیدین و بررسی های مورفولوژیک نشان داد دوزهای پایین ترBV در بازه زمانی طولانی موجب القاء تمایز این سلول ها می شوند. نتایج فلوسیتومتری افزایش بیان ژن Annexin-V در سلول ها تیمار شده با BV را در 24 ساعت نشان داد. سنجش کلونی نشان داد BV در غلظت 1mg/ml منجر به کاهش 50 درصدر کلونی زایی این سلول ها می شود.

پکتین یک ترکیب پلی ساکاریدی پیچیده است که علاوه بر دارا بودن فواید غذایی، دارای اثرات ضد سرطانی نیز است. نیتریک اکساید (NO) یک مولکول فعال پیام رسان در بسیاری از فرآیند های فیزیولوژیکی است که در سلول های توموری می تواند نقش آنتی آپوپتوتیک یا پروآپوپتوتیک داشته باشد. در این مطالعه اثر AP (پکتین سیب) و MCP (پکتین تغییریافته مرکبات) بر میزان ترشح NO و القای آپوپتوز در دودمان سلولی سرطان پروستات انسانی (LNCaP) مطالعه شده است. برای این منظور سلولهای LNCaP با دوزهای متفاوت AP و MCP در زمان های 6، 24 و 48 ساعت تیمار شدند و سپس میزان آزاد شدن NO و مهار تکثیر سلولی توسط این مواد بررسی گردید. در ابتدا تیمار سلول های LNCaP با SNP به عنوان یک دهنده NO، نشان داد که NO در سلول های LNCaP نقش مهاری بر تکثیر سلول ها دارد. نتایج نشان می دهد که انکوباسیون 6 ساعتی با دوزهای مختلف AP و MCP تغییری در سنتز و ترشح NO و میزان تکثیر سلولی ایجاد نمی کند درحالیکه تیمار 24 و 48 ساعته موجب افزایش معنی دار ترشح NO و مهار تکثیر سلول ها در مقایسه با گروه کنترل می گردد. بررسی چرخه سلولی در این سلول ها نشان داد که با افزایش غلظت پکتین تعداد سلول هایی که در مرحله Sub-G1 از چرخه سلولی هستند افزایش می یابد. این امر می تواند نشان دهنده هدایت سلول ها به سمت آپوپتوز باشد. این نتایج به همراه افزایش ترشح NO نشان می دهد که مشتقات پکتینی استفاده شده در این تحقیق می توانند از مسیر رهاسازی NO سبب القا آپوپتوز در سلول های LNCaP گردند.

دودمان سلولی هیپوفیز موش صحرایی تحت عنوان GH3 و زیر کلون آن GH3/B6 ویژه ترشح هورمون پرولاکتین و هورمون رشد می باشند. این سلولها بطور گسترده برای بررسی اثر مواد مختلف روی ترشح پرولاکتین به صورت “in vitro” بکار می روند. محیط کشت مـورد استفاده برای این سلولها، Ham’s F12 حــاوی 2.5% سرم جنین گاو و 15% سرم اسب می باشد. زمان دو برابر شدن سلولها 30 تا 52 ساعت است که به کیفیت سرم مورد استفاده بستگی دارد مطالعات نشان داده اند که اسید پکتیک یکی از عوامل افزایش دهنده مقدار ترشح پرولاکتین در این سلول ها در انکوباسیون های کوتاه مدت می باشد. انکوبه کردن سلولها با اسید پکتیک به مدت 30 دقیقه شکل سلولها را تغییر داده، سلول ها شروع به گرد و برجسته شدن کرده و حالت ترشحی به خود گرفتند. اسید پکتیک تاثیری در تعداد سلول ها نسبت به نمونه شاهد نداشت. محلول اسید پکتیک، محیط کشت را اسیدی می کند و باعث ایجاد شرایط نامطلوب برای سلول ها می شود. برای رفع این مشکل از محیط کشت حاوی Hepes به عنوان بافر برای ثبات pH استفاده شد ولی به مرور زمان شکل ظاهری سلول ها تغییر کرد و رشد آنها کاهش یافت. سلول ها گرد شدند، غشا آنها گرانوله شد و درصد سلول های زنده کاهش پیدا کرد. این تغییر وضعیت سلول ها به دلیل تشکیل هیدروژن پر اکسید توسط Hepes می باشد. برای طبیعی ماندن مقدار pH محیط کشت و خنثی نمودن اسیدیته اسید پکتیک از محلول NaOH استفاده گردید که تاثیری بر سلول ها نداشت و بدینوسیله pH در حد 7.2 ثابت شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.